Drenaj temellerde, konutları yüzeysel ve yeraltı sularının yol açacağı zararlardan korunmak amacı ile yapılan su ve nem yalıtımı yapabilen özel bir uzmanlık işidir.
Genel bir ifade ile temellerdeki nem - su yalıtımı yeraltı yüzey ve sızıntı sularının yanı sıra kar ve buzun erimesinden oluşan sulardan binayı korumak amacıyla gerçekleştirilmektedir.
Konutların temelleri su yalıtımı katmanı oluşturulmadan tamamlanmışsa, suya karşı koruma ancak perde duvarlarda yapılacak yalıtım katmanı ve binayı çepeçevre saracak drenaj hattıyla mümkün olacaktır.
Drenaj hattının tıkanmaması bu tip yalıtımlarda hayati önem taşımaktadır. Temel su yalıtımlarında polimer bitüm membranlarla su yalıtımı yapılırken, iki kat membranla uygulama yapılması ve bu membranların polyester keçe taşıyıcılı olması tavsiye edilmektedir.
Su yalıtımının toprakla temas ettiği bölümlerde noktasal zedelenmeleri engellemek üzere bir koruyucu tabaka oluşturulması gerekmekte ve aslında zor ve kritik bir uygulama olan temelde su yalıtımı işleminde, yalıtımın ana prensibi olan drenajlı yalıtım uygulaması gerekmektedir.
Drenaj, yalıtım kaçakları oluşması halinde sızıntı sularını en aza indireceği gibi, uygulama sırasında da kuru bir yüzeyde çalışılmasını sağlamaktadır. Ancak unutulmaması gereken bir gerçek de drenajın hiçbir zaman yalıtım yerine geçmeyeceğidir.
Her ne kadar drenaj işlemi modern malzemeler yardımıyla gerçekleştirilse de yalıtıma suyun ulaşma ihtimali bulunmaktadır. Temel su yalıtımı uygulamalarında drenaj suyun basıncını düşürme görevini üstlenmektedir.
İÇ DRENAJ
Dış drenaj yapma imkanı bulunmayan durumlarda bodrum katında yapılan drenaj şeklidir.Genellikle konutların merkezi yerinde bodrum döşemesi en az 2 m derinlikte ve 50x50 cm boyunda bir kuyu şeklinde yapılmaktadır.
Kuyu harçsız moloz taş duvar olarak örülmekte ve üzeri sac ya da beton bir kapakla kapatılmaktadır.
Kuyu üzerine, otomatik olarak çalışan bir su motoru yerleştirilmektedir.
Bir ucu suyun döküleceği yere bağlanan ve su motoruyla da bağlantılanan bir su borusunun diğer ucu da kuyuya indirilmekte ancak boru,
kuyu tabanından 15-20 cm yukarıda bırakılmakta ve ucuna da bir süzgeç takılmaktadır.
Zeminden sızan su bodrumun taban seviyesinden 40-50 cm aşağıya kadar yükseldiğinde su pompası çalışmakta ve suyun dışarı atılması sağlamaktadır.
DIŞ DRENAJ
İç drenajdan farkı,konut çevresinde temel duvarından 50-100 cm kadar dışarıda ve temel tabanından 30-50 cm derinde %5-10 eğimli bir kanal açılmakta ve kanal tabanına
genellikle 20 cm çapındaki beton ya da kil künkler-büzler 2-4 cm aralıklarla döşenmektedirler.
Künklerin ek yerlerinin alt yarısı, çimento harcıyla kapatılmaktadır.
Kanal, künk yüksekliğinin yarısına kadar kil ile doldurularak iyice sıkıştırılmakta ve kil dolgu ve künklerin önce iri, sonra ufak taş parçalarıyla,
yüzeye yakın kısmı ise iri kumla doldurulmaktadır.
Drenaj kanalının köşe yaptığı yerlerde, en az 50x50 cm boyutunda ve kanal tabanından 15-20 cm aşağıdan başlayıp,
bahçe seviyesine kadar yükselen taş ya da beton rögarlar-bacalar yapılmakta,
künkler bu rögalara bağlanmakta ve en düşük seviyeli künk de dere, kanalizasyon vb. yerlere bağlanarak suyun binadan uzaklaştırılması sağlanmaktadır.
Drenaj da künk yerine delikli ve oluklu plastik PVC borular da kullanılmaktadır.
Çapları 10-20 cm, boyları da 100 m'ye kadar olan bu borular, hafif ve işçiliklerin kolay olması bakımından tercih edilirler.
Basit drenajlarda ise iri taş parçalarıyla, plaka taşlarla veya tuğlalarda da drenaj uygulaması yapılabilmektedir